Overzichtstentoonstelling geschiedenis van Cafe ‘t Mandje
23 juli – 7 aug 2016 – st. Olofskapel, Amsterdam Cafe ‘t Mandje – fun and respect since 1927
Cafe ’t Mandje op de Zeedijk was van mijn oud tante Bet van Beeren. Zij was openlijk lesbisch en stond haar mannetje in het cafe. Na haar dood werd het voortgezet door een andere oud tante Greet van Beeren, zij hield het na de dood van Bet in 1967 open tot midden jaren 80 toen de zeedijk een no-go area werd. In 2008 is het opnieuw geopend, na ee ngrondige renovatie door de zus van mijn moeder Diana van Laar, een nicht van Bet en Greet.
Samen met Mike Harris ben ik de amsterdamse archieven in gedoken en hebben wij een overzichtstentoonstelling gemaakt die in de Sint Olofskapel (hotel Barbizon) te zien was.
Klein stukje geschiedenis:
Bet kwam openlijk uit voor haar homoseksualiteit. Al jong wist Bet dat ze op vrouwen viel. Voor Bet was iedereen gelijk en haar café stond, in een tijd waarin homoseksualiteit niet geaccepteerd was, open voor homo’s, lesbo’s etc die zichzelf konden zijn tussen de zeelui, hoeren, buurtbewoners, acteurs, schilders en intellectuelen die hier ook kwamen.
Het interieur is in de loop van 90 jaar volgehangen met allerlei souvenirs: van afgeknipte stropdassen tot directoires en heel veel foto’s.
Mannen dansen met mannen en vrouwen met vrouwen.
Bet was een legendarische uitbaatster. In een leren jas scheurde ze op de motor door de stad, soms met een nieuwe verovering achterop. ‘t Mandje was één van de eerste cafés waar homosexuele mannen en lesbische vrouwen hun geaardheid niet hoefden te verbergen. Maar zoenen mocht niet van Bet, er waren zedenwetten en de drankvergunning kon gevaar lopen. Het café was geen danslokaal, er stond een biljart midden in de zaak. Alleen op Koninginnedag (toentertijd op 30 april) mocht alles, dus óók dansen in een café zonder dansvergunning en werd bij Bet van Beeren het biljart uit elkaar gehaald en werd er dus gedanst door mannen met mannen en vrouwen met vrouwen.